Gedurende de beginperiode van ons leven, wanneer het vermogen om te denken ontstaat, splits het wat van oorsprong heel is in twee helften. Het is de geboorte van de dualiteit. Vanaf dat moment vormen tegenstellingen een wezenlijk onderdeel van ons leven. . We kunnen deze dualiteit waarnemen in verschillende aspecten van ons leven, zoals goed en kwaad, liefde en haat, vreugde en verdriet. Goed en kwaad zijn misschien wel de meest dominantste, met op een goede tweede plaats, voortdurend plezier zoeken en pijn trachten te vermijden. De dualiteit van ons denken zorgt voortdurend voor conflicten en innerlijke strijd. Ze kan leiden tot twijfel, schuldgevoel, angst en stress. Elke keer als we een keuze moeten maken kan dit leiden tot een innerlijk conflict tussen wat we willen en wat we denken dat niet juist is. Maar onze persoonlijkheid lijdt misschien wel het meest van de zorgelijke gedachten over afwijzing, verlangen en tekort schieten. Wij zijn ons echter van deze verwarring in zijn geheel niet bewust. Hoewel denken op zichzelf geen enkele betekenis heeft, draait onze hele leven om het denksysteem van de persoonlijkheid. Want ons denken heeft niet het vermogen om het hier-en nu te ervaren. Wij beleven ieder moment door een gekleurde lens van het verleden of in een fantasie over een toekomstig moment. Als gevolg daarvan staan we altijd buiten het nu en dat betekent dat we niet aanwezig zijn. Daarom zien en ervaren niets van de werkelijkheid zoals het is. Het enige wat wij wel zien en ervaren zijn scénes uit een oude film die het hier -en nu verdringen. Het is een soort van tweede hands leven
