We zien onszelf gewoonlijk als losse individuen, gescheiden van de wereld, in plaats van een deel van het geheel. Maar in de kern van ons bestaan zijn we verbonden met alles om ons heen. Vaak denken we dat we dit nog moeten verwerven, maar we zijn al één met het geheel. Omdat het onmogelijk is te bestaan zonder een onderliggende kern, een vast punt dat de basis vormt van ons leven. Dikwijls zijn we ons niet bewust van deze innerlijke kern. Maar het is geen abstracte gedachte, het is de realiteit die ons bestaansrecht geeft. Hoe zouden we anders kunnen leven, bewegen, ademen en ervaren? Om te begrijpen wat deze kern is, kunnen we dit voorstellen als een cirkel. Ergens in die cirkel bevindt zich een middelpunt, een vast punt. waar ons leven zich om heen draait. Dit punt, of de kern, is onveranderlijk en stabiel, zelfs als we dat niet altijd bewust ervaren. Het is de plek waar alles samenkomt, waar alle indrukken en ervaringen naar terugkeren en van waaruit ons leven zich ontvouwt. Zonder deze kern zouden we bestaan als losse deeltjes, zonder richting of zin. Het herkennen en omarmen van deze kern kan ons een gevoel van innerlijke rust en heelheid geven. Het is alsof we terugkeren naar onze oorspronkelijke staat van zijn, waarbij we ervaren dat we niet afgescheiden zijn van de wereld, maar onderdeel zijn van een groot geheel dat altijd in beweging is. Wanneer we contact maken met deze kern, voelen we ons minder afhankelijk van uiterlijke bevestiging en kunnen we het leven tegemoet treden vanuit een fundament van innerlijke zekerheid en kalmte.
