Volgens
het psychologisch woordenboek is neurose een psychiatrisch
ziektebeeld zonder aanwijsbare lichamelijke oorzaak, gekenmerkt door
angst en spanning, met als reactie daarop een onnatuurlijk gedrag.
Maar angst, spanning en onnatuurlijk gedrag kennen we allemaal,
niemand uitgezonderd. Je zou dus kunnen zeggen dat neurose een
collectief ziektebeeld is, of dat het helemaal geen ziekte is. Maar
stel nu dat het een collectief psychiatrisch ziektebeeld is, wie kan
ons dan daarvan genezen? De psychiater? Dat lijkt me
onwaarschijnlijk. Want hoe kan een neuroot een andere neuroot
genezen. Het lijkt me voor de hand liggen, dat als je een neuroot
wilt genezen, je van alles mag zijn, behalve een neuroot. Alleen
iemand die geestelijk gezond is kan objectief doordringen in alle
aspecten van neurose. Maar ook als we er van uitgaan dat neurose geen
ziekte is, blijft de psychiater in gebreke. Want als er geen ziekte
is, valt er niets te genezen. Het enige normale aan de mens is dat
hij neurotisch is. Dat is ook de reden dat we nooit opvallen, we
zijn precies zoals ieder ander. Alleen mensen die in een
psychiatrische instelling verblijven hebben een persoonlijke neurose.
Ze hebben geprobeerd zich een eigen stijl van neurose aan te meten.
Maar dat wordt niet door de samenleving geaccepteerd. Dat vinden we
niet normaal.
